Κλάρας, Μπάμπης

(Λαμία 1910 – 1987). Δημοσιογράφος και λογοτέχνης. Ήταν αδελφός του Θανάση Κλάρα (Άρη Βελουχιώτη, βλ. λ.). Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Σταδιοδρόμησε ως δημοσιογράφος, συνεργαζόμενος με διάφορες εφημερίδες και περιοδικά. Από το 1936 ήταν υπεύθυνος ύλης της ημερήσιας αθηναϊκής εφημερίδας Βραδυνή και στη συνέχεια αρχισυντάκτης της μέχρι το 1974, οπότε και αποχώρησε, διατήρησε όμως τη ΦιλολογικήΒραδυνή (που εκδιδόταν κάθε Δευτέρα) για αρκετά χρόνια. Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία. Έγραψε δοκίμια, κριτικές βιβλίων και θεατρικών έργων, ποιήματα κ.ά. Τα πρώτα λογοτεχνικά του κείμενα δημοσιεύτηκαν στις στήλες των εφημερίδων με τις οποίες συνεργαζόταν. Το πρώτο βιβλίο του με δοκίμια κυκλοφόρησε το 1954 και είχε τον τίτλο Το Πιστεύω ενός απλού ανθρώπου. Στο έργο του αυτό καταδικάζονται ο μακαρθισμός (ακραία αντικομουνιστική συμπεριφορά, μισαλλοδοξία, καταδίωξη και καταδοτισμός) και ο σταλινισμός (το σύνολο των θεωριών και μεθόδων του Στάλιν που χαρακτηρίζονται από την άσκηση ολοκληρωτικής εξουσίας) όπως και κάθε ακρότητα. Ακολούθησαν τα έργα του Ενιαίος Λογισμός (1958, φιλοσοφικό δοκίμιο), Συνομιλίες με τα παιδιά μου (1963), Δοκίμια (1967, κριτικές αναλύσεις διαφόρων λογοτεχνών, όπως του Ψυχάρη, του Σολωμού, του Κάλβου, του Παλαμά, του Σικελιανού, του Καζαντζάκη κ.ά.), Απόψεις του λόγου και της τέχνης (1967), Μεθοδολογία κριτικής (1971), Ανθρώπεια (1972, ποιητική συλλογή), Βίβα Βίτα(1972, συλλογή λυρικών πεζογραφημάτων), Τρία κείμενα για τον Άρη (1975), Η κρίση του πολιτισμού και η ανάπλαση της ζωής (1978), Ο αδελφός μου ο Άρης (1983) και Η περιπέτεια ενός ανθρώπου του 20ού αιώνα (1986). Τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία (1967, 1988).